Czas czytania: 2 minut
Hiszpania, podobnie jak Polska jest krajem członkowskim Unii Europejskiej. Według przepisów unijnych każdy obywatel członkowskiego kraju ma w całej Unii takie same prawa jak rodowity mieszkaniec. Dotyczy to przede wszystkim pracy, a także nabywania nieruchomości. Dlatego rozpoczynając pobyt na stałe w Hiszpanii wystarczy legitymować się polskim dowodem osobistym lub paszportem.
Hiszpania, podobnie jak Polska jest krajem członkowskim Unii Europejskiej. Według przepisów unijnych każdy obywatel członkowskiego kraju ma w całej Unii takie same prawa jak rodowity mieszkaniec. Dotyczy to przede wszystkim pracy, a także nabywania nieruchomości. Dlatego rozpoczynając pobyt na stałe w Hiszpanii wystarczy legitymować się polskim dowodem osobistym lub paszportem. Uzyskanie obywatelstwa Hiszpanii nie jest bardzo trudne, ale wymaga czasu. Zostać obywatelem Hiszpanii można dopiero po upływie 10 lat. Należy wtedy udowodnić swój nieprzerwany pobyt w Hiszpanii na przestrzeni 10 lat, a także spełnić kilka dodatkowych warunków. Zanim cudzoziemiec stanie się pełnoprawnym obywatelem Hiszpanii może postarać się o status rezydenta. Pierwszym etapem jest uzyskanie numeru N.I.E. (Numero de Identificacion de Extranjero). Konieczny jest on jest przy zakupie nieruchomości, a także służy do rozliczeń z Urzędem Podatkowym. Po 5 latach nieprzerwanego pobytu można uzyskać status stałego rezydenta (niektórzy mylą pojęcia stałego rezydenta – uzyskanie N.I.E. i ubezpieczenia społecznego nie oznacza jeszcze stałej rezydencji). Dopiero po 10 latach można wystąpić o przyznanie obywatelstwa hiszpańskiego. N.I.E. nie jest potrzebne na etapie rezerwacji mieszkania, ale przy akcie notarialnym. Możemy zarezerwować mieszkanie u dewelopera bez numeru N.I.E. Wyrabiamy je w trakcie.
Po 10 latach należy złożyć wniosek. Oprócz udowodnienia, że od 10 lat przebywa się legalnie na terenie Hiszpanii, należy wskazać źródła dochodu lub środki przeznaczone na koszty życia. Należy również zdać dwa egzaminy – jeden z języka hiszpańskiego, drugi ze znajomości konstytucji Hiszpanii i wiedzy społeczno-kulturowej. Dobrze jest również wykazać się pełną integracją z miejscową społecznością – na przykład działalnością kulturalną lub charytatywną.
Mogą się o nie ubiegać osoby, które zawarły związek małżeński z obywatelem Hiszpanii, wdowy lub wdowcy po obywatelu Hiszpanii, osoby których jedno z rodziców lub dziadków miało obywatelstwo hiszpańskie, a także osoby urodzone na terenie Hiszpanii.
Ten problem jest bardziej skomplikowany. Po otrzymaniu hiszpańskiego paszportu na terenie Hiszpanii traci się niejako obywatelstwo Polski. Jest się traktowanym tak samo jak osoby urodzone w Hiszpanii, nie przysługuje również żadna pomoc konsularna ze strony Polski. Należy się legitymować wyłącznie dokumentami hiszpańskimi, a polski dowód osobisty lub paszport staje się na terenie Hiszpanii automatycznie nieważny. Polska z kolei zezwala na podwójne obywatelstwo i w czasie pobytu w Polsce można używać zarówno dokumentów hiszpańskich jak i polskich. Zgodnie z polskim prawem można zrzec się obywatelstwa polskiego. Należy wtedy złożyć specjalny wniosek do Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej, który może wydać zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa w drodze postanowienia. Jak widać zmiana obywatelstwa jest sprawą poważną, nieodwracalną i należy ją dokładnie przeanalizować przed podjęciem decyzji.
Nie przegap okazji, aby spróbować życia w śródziemnomorskim stylu. Skontaktuj się z nami, aby otrzymać więcej informacji!